Lopen in het labyrint:
Lopen naar binnen is loslaten.
Ik wil loslaten altijd tijd tekort, het gevoel te kort te doen, te kort te zijn, te kort te hebben. En daardoor het nu niet durven ontvangen. Nu al verdriet omdat wat nu is straks voorbij zal zijn. Ik wil loslaten altijd ‘tijd tekort’. Het altijd tekort doen, zijn en hebben.
In het midden de vraag: Wat mag je ontvangen?
God zegt: Nu is genoeg. Ik ben een God van overvloed. Jij bent genoeg, want Ik ben genoeg.
Ik mag ontvangen. Het raakt mij.
Teruglopend naar buiten, herhaal ik het steeds:
Jij bent genoeg, ik ben genoeg, want God is genoeg. Hij geeft genoeg, NU is genoeg. Later gaat Hij nog maken.
Nu is genoeg, ik ben genoeg, want God is genoeg.
God is alles.
Here God, wilt U mijn alles zijn, alles in alles. Alles in mij.
Here God, dank U wel voor dit moment.
Leer mij keer op keer, dat het genoeg is, dat ik het mag ontvangen.
Ontvangen van Uw liefde, God van overvloed.
Nu is genoeg – ik ben genoeg, want U bent alles!
Heb je het gevoel dat je niet verder komt?
Ga dan ook eens lopen met de stappen van van een labyrint.
Loslaten (heenweg)
Ontvangen – zijn met Hem (stil staan)
En dan naar buiten, meenemend wat Hij heeft gegeven (terugweg)
Met alles in je leven: Steeds weer terug naar het middelpunt!